زبان مردم ازبکستان، ازبکی است و این زبان، زبان رسمی کشور ازبکستان است. زبان ازبکی یک زبان هجایی از زبانهای ترکیتبار است و به گروه زبانهای قپچاق (شاخهای از زبانهای ترکی) تعلق دارد.
جالب است بدانید، زبانهای قپچاق از نظر تاریخی از زبانهای مشترک میان قبایل قپچاق (یک قوم ترک تبار) سرچشمه گرفتهاند که در دوره قرون وسطی در استپهای اوراسیا زندگی میکردند. این زبانها در مناطق وسیعی از اوراسیا، از جمله بخشهایی از آسیای میانه، قفقاز و اروپای شرقی صحبت میشوند. خانواده زبانهای قپچاق خود زیرمجموعهای از گروه زبانهای ترکی شمال غربی است.
مردم ازبکستان به شکل رسمی از الفبای لاتین برای نوشتن زبان ازبکی استفاده میکنند. با این حال، الفبای سیریلیک نیز به دلیل تاریخ استفاده طولانیمدت در دورهایی که این کشور از اتحاد جماهیر شوروی جدا نشده بود، در برخی موارد به کار میرود. روند گذار زبان مردم ازبکستان از الفبای سیریلیک به لاتین پس از استقلال ازبکستان از اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 آغاز شد.
کوتاه اشاره کنیم که الفبای سیریلیک یکی از سیستمهای نوشتاری است که در قرن نهم میلادی توسط قدیسین کلیساهای ارتدوکس بلغاری به نامهای سیریل و متودیوس برای زبانهای اسلاوی طراحی شد. این الفبا ابتدا برای نوشتن زبان اسلاوی کلیسایی قدیمی به کار رفت، اما با گذر زمان برای زبانهای دیگر نیز گسترش یافت.
خط سیریلیک در سراسر اوراسیا به عنوان یک روش نوشتار ملی در کشورهای مختلف در جنوب شرق و شرق اروپا (بالکان)، قفقاز، آسیای میانه، شمال و شرق آسیا که ریشههای اسلاو، ترکی، مغولی و ایرانی زبان دارند مورد استفاده است.
در اوایل قرن هجدهم، الفبای سیریلیک مورد استفاده در روسیه، بهدست پترکبیر که به تازگی از سفرش به اروپای غربی بازگشته بود مورد اصلاح قرار گرفت که الفبای مدنی نامیده و به الفبای لاتین، نزدیکتر شد.
بله، زبان فارسی در برخی مناطق ازبکستان همچنان استفاده میشود، اما بعنوان زبان رسمی در سطح کشور بهکار نمیرود.
زبان فارسی در گذشته به دلیل تأثیرات تاریخی و فرهنگی نقش مهمی در این منطقه داشته است، بهویژه در شهرهای باستانی مثل بخارا و سمرقند که مراکز مهم فرهنگی و علمی دنیای اسلام بودند. امروزه، زبان فارسی بیشتر در میان تاجیک ها که یکی از اقوام در ازبکستان هستند، صحبت میشود. تاجیک ها عمدتاً در مناطق شرقی کشور، بویژه در نزدیکی مرزهای تاجیکستان، ساکن هستند و زبان آنها گویشی از فارسی تاجیکی است. زبان تاجیکی که شکل محلی فارسی است، هنوز در این مناطق رایج است و مردم این مناطق در محاورات روزمره از آن استفاده می کنند.
هرچند زبان مردم ازبکستان ازبکی است، اما در برخی زمینهها مانند شعر و ادبیات کلاسیک، فارسی همچنان تأثیر عمیقی در فرهنگ ازبکستان دارد، چرا که بسیاری از شاعران و نویسندگان برجسته ازبکستان مانند علیشیر نوایی و بیدل دهلوی به دو زبان فارسی و ازبکی آثار خود را نوشتهاند.
زبان مردم ازبکستان در شهرها و مناطقی که بیشتر فارسیزبان یا تاجیکزبان هستند، عمدتاً در بخشهای شرقی کشور و نزدیک به مرز تاجیکستان قرار دارند.
برخی از این شهرها و مناطق عبارتند از:
برخی ازبکها به دلیل روابط تاریخی، فرهنگی و نزدیکی جغرافیایی با تاجیکها به هر دو زبان ازبکی و فارسی تسلط دارند و ممکن است در مناطق دوزبانه از هر دو زبان استفاده کنند.
احوالپرسی به زبان مردم ازبکستان معمولاً ساده و دوستانه است و در فرهنگ و سنتهای مردم ازبکستان ریشه دارد. در زیر چند نمونه از احوالپرسیهای رایج در زبان ازبکی آورده شده است:
1. سلام (Salom)
سلام رایجترین و سادهترین شکل احوالپرسی در ازبکی است که معادل "سلام" در فارسی است.
2. حال شما چطور است (Qalay siz?)
این عبارت برای پرسیدن حال افراد استفاده میشود و به معنی "حالتان چطور است؟" میباشد.
پاسخ: یَخشیمن (Yaxshi-man) به معنای "خوبم" یا یَخشی (Yaxshi) به معنای "خوب".
3. متشکرم (Rahmat)
متشکرم به زبان ازبکی Rahmat (رَحمَت) گفته میشود.
برای تشکر رسمیتر میتوانید بگویید:
Katta rahmat (کَتّه رَحمَت): به معنای "بسیار متشکرم" یا "خیلی ممنون".
4. خداحافظ (Xayr)
خدانگهدار به زبان ازبکی Xayr (خایر) گفته میشود که به معنی "خداحافظ" است.
5. از دیدن شما خوشحال شدم
از دیدن شما خوشحال شدم به زبان ازبکی به این صورت گفته میشود:
Sizni ko'rib xursand bo'ldim; (سیزنی کؤریب خورسند بولدیم).