زبان مردم ژاپن چیست؟

زبان مردم ژاپن، ژاپنی است که تمام مردم ساکن این کشور به این زبان صحبت می‌کنند. این زبان، از نظر ساختار کلی زبانی، با چینی، کره‌ای و انگلیسی متمایز است، اما در صرف فعل با کره‌ای شباهت دارد. در این مطلب همراه های‌پرشیا باشید تا بیشتر راجع به زبان مردم ژاپن یاد بگیریم.

ژاپنی، کلمات و کاراکترهای زیادی را از زبان چینی به عاریت گرفته است و از سیستم آوایی‌ای استفاده می‌کند که واحدهای آن "mora" نام دارد. واژگان ژاپنی از چهار نوع کلمه تشکیل شده‌اند: با منشا ژاپنی، چینی-ژاپنی، کلمات قرضی خارجی و ترکیبی.

تاریخچه‌ی زبان مردم ژاپن

در مورد منشا زبان ژاپنی نظرات مختلفی وجود دارد؛ عده‌ای این زبان را برگرفته از خانواده‌ی زبان‌های چینی، پلینزی و اورال – آلتایی می‌دانند در حالی که عده‌ای دیگر زبان ژاپنی را متعلق به خانواده‌ی زبان‌های ریوکیوان دانسته که در قرن چهارم قبل از میلاد از طریق شبه جزیره‌ی کره به ژاپن آورده شده است.

مردم ژاپن در قرن چهارم میلادی شروع به استفاده از حروف چینی کردند. این اسناد، اولین متون شناخته شده‌ای هستند که به زبان ژاپنی نوشته شده‌اند. این ژاپنی، به زبان ژاپنی قدیم شناخته می‌شود که از بسیاری از قواعد دستوری مشابه امروزی استفاده می‌کند.

در دوره‌ی هیان، یعنی سال‌های 794 تا 1185 زبان مردم ژاپن تا حدی تکامل یافته و به ژاپنی میانه تبدیل شد. این زبان در واقع زبان استاندارد ژاپنی بوده و بسیاری از واژگان چینی را در خود جای داده بود.

در انتها، ژاپنی امروزی بین سال‌های 1185 تا 1600 به تکامل رسیده و واژگان زیادی را از زبان‌های اروپایی قرض گرفت.

دوره‌ی مدرن زبان مردم ژاپن

تا پیش از استفاده از ژاپنی مدرن، گویش اصلی مردم، گویش کانسای استاندارد بود اما پس از آن، گویش رایج در ادو به عنوان گویش اصلی انتخاب شد.

پس از سال 1853 با گسترش تجارت و پایان جنگ، کلمات خارجی بیشتری وارد زبان ژاپنی شدند؛ این کلمات به ویژه از زبان‌های انگلیسی، پرتغالی و آلمانی وام گرفته شده است.

زبان ژاپنی‌ای که امروزه به زبان آموزان خارجی آموزش داده می‌شود Hyojungo یا ژاپنی استاندارد نام دارد و با ژاپنی‌ای که مردم بومی صحبت می‌کنند کمی متفاوت است. این زبان، امروزه به عنوان زبان ملی کشور به رسمیت شناخته شده و در حدود سال 1901 توسط طبقات بالا و متوسط جامعه استفاده می‌شده است.

چهار گویش مختلف در ژاپنی مدرن وجود دارد:

1. شرقی
2. غربی
3. کیوشو
4. ریوکیو

زبان‌های دیگر در ژاپن

• ریوکیو: زبان مردم ژاپن در جزایر ریوکیو، به این زبان است. از انواع گویش‌های مختلف ریوکیو، 6 تای آن‌ها در خطر انقراض جدی قرار دارند. به دلیل استفاده از زبان ژاپنی استاندارد در منطقه‌ی ریوکیو، زبان محلی منطقه رو به فراموشی سپرده شده است. حدود 750 گویش متفاوت در این منطقه وجود دارند که با زبان ژاپنی کاملا متفاوت‌اند.
• آینو: آینو نیز دیگر زبان مردم ژاپن است که توسط یونسکو در دسته‌ی زبان‌های در خطر انقراض تقسیم بندی شده است. گویندگان زبان آینو عموما در جنوب غربی هوکایدو زندگی می‌کنند. در سال‌های اخیر اعلام شده که اکثر افرادی که به این زبان تسلط دارند عموما بالای 80 سال هستند. در ابتدا 18 گویش از این زبان وجود داشت که امروزه تنها گویش هوکایدو باقی مانده است.

الفبا و سیستم نگارشی ژاپنی

تا قبل از قرن چهارم میلادی، زبان ژاپنی هیچ سیستم نوشتاری ویژه ای نداشت. ژاپن در قرن پنجم با فرهنگ چینی از جمله خط چینی ارتباط گرفته و شروع به توسعه خط خود بر اساس حروف چینی سنتی کرد.

هر کاراکتر در زبان مردم ژاپن، یک کانجی نام دارد؛ هزاران کانجی سیستم نوشتاری ژاپنی را تشکیل می دهند. وزارت آموزش و پرورش ژاپن انتظار دارد دانش آموزان تا قبل از فارغ التحصیلی از دبیرستان با حدود 2000 کاراکتر آشنا شوند. معمولاً این عدد برای خواندن و نوشتن کافی است اما سخنرانان ژاپنی با تحصیلات عالیه ممکن است حتی به 8000 کاراکتر تسلط داشته باشند.

زبان ژاپنی مدرن را می‌توان به دو خط دیگر نیز نوشت که در قرن نهم پدیدار شدند: هیراگانا (平仮名) و کاتاکانا (片仮名). هیراگانا نسخه‌ی ساده شده‌ی کانجی است که توسط امپراتوری ژاپن ایجاد شده و اکثر مردم ژاپنی به آن صحبت می کنند. کاتاکانا که توسط راهبان بودایی ساخته شده و بیشتر شبیه نسخه‌ی کوتاه کانجی است. این خط، یک اسکریپت مبتنی بر صدا است که می تواند برای نوشتن کلمات قرضی خارجی استفاده شود.

برای اخذ ویزای کشور ژاپن می‎‌توانید از طریق لینک زیر اطلاعات لازم را بدست آورید:

ویزای ژاپن