حکایتی پر رمز و راز از انسانهای گذشته؛ تعاملاتی به خشونت سنگ اما لطافت زندگانی نهفته در بطنشان؛ سنگ نگاره هایی که راوی تجارب گذشتگان به نسل های بعدی می باشند.
تیمره در تقاطع سرچشمه های رود اناربار و ما بین شهرهای محلات، خمین و گلپایگان قرار گرفته است. این سنگ نگاره های پر رمز و راز در سه استان مرکزی، لرستان و اصفهان واقع شده اند و چون تمرکز این آثار در محدوده خمین است(بیش از 21000 مورد)، به نام "تیمره" معروف است. از این ناحیه با اسامی "تیمره"، "تیمرتین" و "کمره" نیز یاد شده است.
"قیدو" و "مزاین" کهن ترین آثار تاریخی و هنری به جا مانده از سنگ نگاره های این منطقه است.
این ناحیه یکی از شگفتی های گردشگری را در دل خود نهفته دارد، وجود قدیمی ترین نمونه های حکاکی بشر، نمونه ای از کهن ترین زیستگاه های انسانی که به ما کمک می کند تا نظاره گر سیر تغییر و تحول در زندگی انسان در هزاران سال قبل باشیم، جاذبه ای خاص را به این منطقه بخشیده است.
قرارگیری سنگ نگاره هایی در 31 محوطه با مساحتی بالغ بر 50 کیلومتر مربع یک موزه بی بدیل با نگار خانه کهنِ بی سقف را به ارمغان آورده است. تصاویر حک شده بر سنگ نگاره ها که گاهی به صورت انتزاعی و گاهی طبیعی بوده است شامل تقسیم بندی های خاص می باشد؛ نقوش حیوانی چون: بز کوهی(بیش از سایر نقوش در این سنگ نگاره ها موجود می باشد؛ به ویژه بز کوهی نر با شاخ های بسیار بزرگ و کشیده)، سگ سانان، گربه سانان، اسب، شتر یک کوهانه، قوچ، ماهی، ببر، گاو؛ پرندگانی نظیر: لک لک، هدهد و کبک؛ نقوش گیاهی مانند: سرو، کاج و خوشه گندم؛ همچنین تصاویری از نبردهای پهلوانی، رقص های جادویی، زنان باردار، کاروان شتر و انسان هایی با دست های بزرگ در بین آن ها به چشم می خورد. جالب است بدانیم این نقوش پر رمز و راز به صورت ضربه ای بر روی صخره های سنگی به روش کنده کاری و بدون حجم ایجاد شده اند. انسان گذشته گویا با هدف انتقال تجارب خود به نسل های بعد این نحوه ارتباط را برگزیده است؛ چرا که علائم حک شده شامل اطلاعات معیشتی، شکار و شیوه زندگی می باشد.
اقلیم خمین در زمستان ها بسیار سردسیر و در تابستان ها بسیار داغ و گرم است. از این رو مناسب ترین زمان سفر و ماجراجویی در بین سنگ نگاره های تیمره اواسط بهار و اوایل پائیز میباشد.