زبان مردم اندونزی باهاسا نام دارد که شکل ساده شدهی مالایی است. در اصل در کشور اندونزی بیش از 700 زبان زنده وجود دارد و بیشتر مردم اندونزی به زبان منطقهی خود صحبت میکنند و باهاسا زبان دوم آنها محسوب میشود.
عموم واژههای اندونزیایی از زبانهای جاوهای و ساندانی وام گرفته شدهاند.
اندونزی بزرگترین مجمع الجزایر جهان است و بیش از 18 هزار جزیره دارد که البته 6 هزار تای آنها خالی از سکنه هستند. در نتیجه انواع زبانها با لهجهها و لغات متفاوت در این کشور دیده میشود.
همان طور که گفته شد زبان مردم اندونزی ریشهی مالایی دارد؛ زبانهای مالایی خود قدمتی بیش از سه هزار سال دارند بنابراین پروتو-مالایی قدیمیترین جد زبان باهاسا محسوب میشود.
در گذشته نفوذ هند در کشور اندونزی باعث شد زبان مالایی باستان که در آن زمان استفاده میشد به زبان مالایی قدیم تبدیل شود. بسیاری از کلمات اندونزیایی تحت تاثیر فرهنگ هندو-بودایی مانند دوسا، پاهالا و سورگا قرار دارند.
بعد از ورود اسلام، بسیاری از لغات فارسی و عربی وارد زبان مردم اندونزی شد. استعمار اولیهی اروپا در قرن شانزدهم نیز باعث تغییرات بیشتر در زبان و مسیحی شدن منطقه شد.
در دوران سریویجایا، اندونزی یک مرکز تجاری مهم بوده و زبان مالایی به عنوان زبان اصلی تجاری منطقه ظهور کرد. در طول زمان، تحت تأثیر زبانهای تاجران غیر اندونزیایی، مانند عربی، چینی، و بعداً اروپای غربی (پرتغالی و هلندی) این زبان دستخوش تغییرات اساسی شد. مالایی که توسط بازرگانان صحبت میشود، به طور کلی مالایی بازاری "Bazaar Malay" نامیده میشود.
پس از نفوذ اروپا در اندونزی، از سال 1800 زبان مردم اندونزی به مالایی جدید تغییر پیدا کرد. ادبیات قرن نوزدهم باعث تکامل مالایی مدرن در کشورهای مستعمره مثل مالزی و بروئنی شد.
بعدها در سال 1945 و اعلام استقلال کشور اندونزی، باهاسا شکل رسمی زبان مردم اندونزی شد. در آن زمان باهاسا تنها زبان 5 درصد مردم بود و زبان جاوهای بیشترین گوینده را داشت.
جاوهای، بیشتر در قسمت مرکزی و شرقی کشور استفاده میشد. از آن جایی که بسیاری از مردم جاوهای به جزایر مختلف اندونزی مهاجرت کردند؛ این زبان در کشور گسترش پیدا کرده است.
زبان جاوهای در کشورهای دیگری مانند سنگاپور، مالزی و سورینام نیز استفاده میشود.
دلیلی که دولت، باهاسا را به جای جاوهای انتخاب کرد؛ دلیلی سیاسی بود. دولت اندونزی قصد نداشت از یک قومیت خاص یعنی جاوهایها حمایت کند؛ هم چنین مردم به زبانی نیاز داشتند که آنها را بیش از پیش متحد کند.
زبان مالایی قدیم به خطوط مختلفی مانند پالاوا، کاوی، رنکونگ و سورات نوشته میشده است. پس از گسترش اسلام در اندونزی، جاوه جیگزین تمامی این خطها شد.
خط جاوه بر اساس خط عربی است و امروزه برای نوشتن بسیاری از زبانهای آسیای جنوب شرقی مانند مالایی مدرن، آچنی و بنجاری استفاده میشود.
برخلاف گذشته باهاسا براساس الفبای لاتین نوشته میشود. خط لاتین یادگار دورانی است که کشور هلند، اندونزی را به استعمار گرفته بود.
امروزه زبان آموزان، زبان باهاسا را بر اساس حروف لاتین می آموزند؛ این در حالی است که جوامع مسلمان هم چنان از خط جاوه برای نوشتن استفاده میکنند.
حدود 14 نوع خط دیگر نیز در اندونزی رایج است که مهمترین آنها خط بالی، خط جاوه ای و خط الیفورو هستند.
زبان رسمی مردم اندونزی باهاساست که هر فرد اندونزیایی تا حدی میتواند آن را صحبت کند و در محیطهای آموزشی، تجارت و امور اداری استفاده میشود.
با این حال نباید از سایر زبانهای بومی این کشور غافل شویم.
بعد از جاوهای، پر گویشترین زبانهای اندونزیایی شامل موارد زیر است:
متاسفانه در حدود 63 زبان نادر اندونزیایی در حال از بین رفتن هستند. به همین خاطر دولت اندونزی در سال 2013 یادگیری زبانهای محلی را به عنوان برنامهی درسی اجباری کرد.
با وجود محبوبیت زبان انگلیسی، هنوز تعداد کمی از مردم اندونزی به این زبان مسلط هستند. البته مقصدی مانند بالی به دلیل توریستی بودن، انگلیسی زبانان زیادی دارد.
دیگر زبانهای خارجی محبوب در اندونزی عربی، ژاپنی، کرهای و ماندارین هستند. زبان عربی نیز به دلایل مذهبی استفاده شده و یادگیری آن به مردم اندونزی این فرصت را میدهد تا بتوانند در خاورمیانه مشغول به کار شوند.
برای اخذ ویزای کشور اندونزی میتوانید از طریق لینک زیر اطلاعات لازم را بدست آورید: