نام قدیم کشور چین چیست؟

نام قدیم کشور چین به دوره‌های مختلف تاریخی این سرزمین بستگی دارد. واژه‌ی "چین" که در زبان انگلیسی به کار می‌رود، در قرن شانزدهم از زبان پرتغالی گرفته شد و در قرن‌های بعد در غرب رواج یافت.

برخی معتقدند که این نام ریشه در زبان سانسکریت دارد، در حالی که برخی دیگر بر این باورند که واژه‌ی "چین" از نام سلسله‌ی باستانی "کین" گرفته شده است.

اما چین در طول تاریخ نام‌های متعددی داشته که هرکدام بازتابی از فرهنگ، تمدن و ساختار حکومتی آن دوران بوده‌اند. در ادامه، سفری به گذشته خواهیم داشت و با اسامی کهن این سرزمین پهناور آشنا خواهیم شد. همراه های‌پرشیا باشید تا پرده از راز نام‌های باستانی چین برداریم!

ژونگگو (Zhōngguó)

ژونگگو رایج‌ترین نامی است که امروزه چینی‌ها برای کشورشان به کار می‌برند. این واژه نخستین بار در هزاره‌ی اول پیش از میلاد بر روی یک ظرف برنزی به نام He zun دیده شده است. همچنین در یک سند تاریخی کره‌ای متعلق به سال 1446 میلادی نیز نام ژونگگو برای چین به کار رفته است.

هوآ (Huá)

در گذشته، "هوآ" به معنای گل بوده و دلالت بر زیبایی و شکوه داشته است. سه تفسیر اصلی برای استفاده از این نام وجود دارد:

مردم چین باستان خود را قومی متمدن می‌دانستند که لباس‌هایی مرتب و زیبا می‌پوشند، به همین دلیل از این واژه برای توصیف خود استفاده می‌کردند.

در دوران سلسله‌ی ژو (256 پیش از میلاد)، رنگ قرمز به عنوان نماد سعادت شناخته می‌شد و مردم خود را "هوآ" می‌نامیدند.

هوآ، شکل کوتاه‌شده‌ی نام باستانی Huaxia است که به چین اشاره دارد.

شیا (Xia)

در دوران سلسله‌ی شیا، که توسط "دایو" بزرگ تأسیس شد، چین با این نام شناخته می‌شد. در آن زمان، "شیا" به معنای بزرگ و وسیع بود.

هواکسیا (Huaxia)

در دوران باستان، قوم Huaxia در دشت‌های مرکزی چین زندگی می‌کردند، در حالی که سایر اقوام در نواحی شمالی و جنوبی ساکن بودند. در جریان جنگ‌های داخلی، قومیت هواکسیا پیروز شد و در نتیجه، چین برای مدتی به این نام خوانده می‌شد.

یوچنگ (Yucheng)

یک افسانه‌ی قدیمی روایت می‌کند که در دوران باستان، چین با خطر سیلاب‌های عظیم مواجه بود. فردی به نام "دایو" با مدیریت و مهندسی مناسب، کشور را از این بحران نجات داد. او چین را به 9 منطقه‌ی اداری تقسیم کرد و نام یوچنگ را بر آن نهاد.

مینگ (Ming)

سلسله‌ی مینگ یکی از طولانی‌ترین و باشکوه‌ترین دوره‌های تاریخی چین بود. در این دوران، هنر و ادبیات رونق فراوانی یافت و "شهر ممنوعه" ساخته شد.

تیانچائو (Tianchao)

تیانچائو به معنای "امپراتوری آسمانی" است و نخستین بار در اوایل قرن 19 میلادی به زبان‌های انگلیسی و فرانسوی ترجمه شد. در آن دوران، این اصطلاح در مکاتبات دیپلماتیک و نشریات خارجی ظاهر شد. همچنین، در قرن 19 از این واژه برای اشاره تحقیرآمیز به مهاجران چینی در استرالیا و آمریکای شمالی استفاده می‌شد.

اگر قصد سفر به این سرزمین کهن و پر رمز و راز را دارید، می‌توانید برای دریافت ویزای چین به صفحه‌ی مربوطه در هایپرشیا مراجعه کنید و اطلاعات کامل را دریافت نمایید. 

ویزای چین