جمهوری کنیا کشوری در شرق آفریقا و در امتداد خط استواست که در ساحل اقیانوس هند قرار دارد. این کشور از جنوب با تانزانیا، از غرب با اوگاندا، از شمال‌غرب با سودان جنوبی، از شمال با اتیوپی و از شرق با سومالی همسایه است.
کنیا با مساحتی برابر با ۵۸۰٬۳۶۷ کیلومتر مربع و جمعیتی بیش از ۴۵ میلیون نفر، چهل‌وهشتمین کشور بزرگ جهان از نظر وسعت و سی‌امین کشور پرجمعیت دنیا به‌شمار می‌رود. نایروبی، پایتخت و بزرگ‌ترین کلان‌شهر این کشور، مرکز مهم اقتصادی و سیاسی کنیاست.
اگر به دنبال سفری متفاوت به یکی از شگفت‌انگیزترین مقاصد آفریقا هستید، در ادامه با هایپرشیا همراه باشید تا با جاذبه‌ها و ویژگی‌های منحصر به‌فرد کنیا آشنا شوید.
کنیا دارای آب‌وهوای گرمسیری متنوعی است.
در مناطق ساحلی: گرم و مرطوب
در نواحی داخلی: معتدل
در شمال و شمال‌شرق کشور: خشک و بیابانی
دما در سراسر کشور در طول سال نسبتاً ثابت است:
در سواحل، میانگین دما حدود ۲۷ درجه سانتی‌گراد است.
در مناطق داخلی، دما بین ۲۱ تا ۲۷ درجه متغیر است.
در نایروبی و ارتفاعات اطراف، دمای روزانه معمولاً بین ۱۹ تا ۲۴ درجه نوسان دارد.
کنیا در بیشتر ماه‌های سال آفتابی است.
گرم‌ترین ماه‌ها: بهمن تا اسفند
خنک‌ترین ماه‌ها: تیر تا مرداد
باران‌های شدید و طولانی: اسفند تا اردیبهشت
باران‌های کوتاه‌مدت: مهر تا آذر
در ارتفاعات غربی، فصل بارانی از اسفند تا شهریور ادامه دارد.
کمتر کشوری در جهان به اندازه‌ی کنیا چنین تنوع بی‌نظیری از مناظر طبیعی و جاذبه‌های گردشگری دارد. از سواحل شنی با نخل‌های استوایی گرفته تا قله‌های باشکوه، جنگل‌های بارانی، بیابان‌های داغ و دشت‌های وسیع ساوانا، همگی در این کشور جای گرفته‌اند.
یکی از معروف‌ترین پارک‌های ملی کنیاست که با پارک ملی سرنگتی در تانزانیا هم‌مرز است.
در ماسای مارا می‌توانید زرافه‌هایی را ببینید که در دشت‌ها قدم می‌زنند، فیل‌هایی که در گودال‌های آب حمام می‌کنند، و کفتارهایی که در جستجوی شکار هستند.
در شمال غرب نایروبی، دریاچه‌هایی مانند ناکورو، بوگوریا و المانتایتا قرار دارند که زیستگاه میلیون‌ها فلامینگو هستند. این پرندگان گاهی در آب‌های کم‌عمق تجمع می‌کنند و منظره‌ای صورتی‌رنگ خلق می‌کنند که شهرتی جهانی دارد.
در نزدیکی مرز تانزانیا واقع شده و یکی از محبوب‌ترین پارک‌های ملی کنیاست. این پارک به خاطر فیل‌های فراوانی که در باتلاق‌ها در حال حرکت‌اند، شناخته می‌شود. همچنین می‌توان بوفالو، زرافه، اسب آبی و حیوانات وحشی دیگر را نیز در این منطقه مشاهده کرد.
یکی از چشم‌نوازترین مناظر کنیا، قله‌ی برف‌پوش کلیمانجارو است که از میان ابرهای بالای آمبوسلی سر بر می‌آورد، منظره‌ای جادویی که بیشتر در سپیده‌دم یا غروب آفتاب دیده می‌شود.
کنیا را "گهواره‌ی بشریت" می‌نامند؛ چرا که فسیل‌های کشف‌شده در دره‌ی بزرگ ریفت و اطراف دریاچه تورکانا نشان می‌دهند که نخستین انسان‌ها بیش از دو میلیون سال پیش در این منطقه زندگی می‌کرده‌اند.
تنوع قومی کنیا نتیجه‌ی هزاران سال مهاجرت است. اقوام مختلفی مانند کیکویو، آکامبا، مرو، ماسایی، لو و سامبورو از بخش‌های مختلف آفریقا به این منطقه آمده‌اند. برخی از این مهاجرت‌ها به حدود سال ۲۰۰۰ پیش از میلاد بازمی‌گردد.
در قرن هشتم میلادی، تاجران عرب، هندی، ایرانی و چینی با کنیا دادوستد می‌کردند.
در قرن شانزدهم، پرتغالی‌ها شهرهای ساحلی را اشغال کردند. سپس در سال ۱۷۲۰، عرب‌های عمانی آن‌ها را بیرون راندند. اما در سال ۱۸۹۵، بریتانیا کنترل کشور را در دست گرفت.
کنیا سرانجام پس از شورش‌های خشونت‌آمیز مائو در دهه ۱۹۵۰، در ۱۲ دسامبر ۱۹۶۳ به استقلال رسید. جومو کنیاتا نخستین رئیس‌جمهور کشور شد و پس از درگذشت او در سال ۱۹۷۸، دانیل آراپ موی ریاست جمهوری را بر عهده گرفت.
برای اخذ ویزای کشور کنیا می‌توانید از طریق لینک زیر اطلاعات لازم را بدست آورید:
.jpg)
"چون عاقبت کار جهان نیستی است
انگار که نیستی چو هستی خوش باش
((رباعیات- خیام))